-Bo nie jestem taki jak ty...
-To czemu tu jesteś-zaśmiała się
-Zabawna jesteś....wypędź tego szatana z siebie
-NIE CHCĘ! Nie będziesz mi rozkazywał! A teraz pomóż mi je zabić!-zaśmiała się przeraźliwie
Kopnąłem jednego ze stworów w łeb, czaszka rozłamała się na pół, tą czynność powtórzyłem na kolejnych 7 stworach.
-Ale zabawa!-co chwilę wrzeszczała Kirke, gdy zabiła ostatniego stwora spojrzała na mnie- chcesz może pozwiedzać nasze mroczne tereny?
-Dzięki ale sam....wolę tam...znaczy sam wolę pozwiedzać
Odszedłem czując na sobie spojrzenie Kirke...Wiedziałem że w głębi serca potrafi być miła, powędrowałem na skraj stada, tam gdzie było drzewo, z jednej strony kolorowe z kwiatami a z drugiej zwiędnięte i ciemne...Położyłem się na ciemnej stronie drzewa i zacząłem recytować słowa.
- ,,Żyjący w świecie ciemności, próbujący wykrzesać iskrę światłości,,
Wstałem spojrzałem na piękną kwiecistą polanę. Usłyszałem za sobą jakiś odgłos, odwróciłem się zobaczyłem tam Kirke
(Co chcesz Kirke od Hidalga )
