- Kto to? - spytałem gdy klacz się oddaliła - Kim była twoja towarzyszka Szafira? O co chodzi?
Laura nic nie powiedziała tylko łza spłynęła jej po policzku. - Skarbie... - jęknąłem - Proszę, powiedz. Ona - skinąłem na miejsce gdzie przed chwilą stała dziwna klacz - jest powodem twojego smutku? Mam się z nią rozprawić? To przez nią tak się zachowujesz? - gdy pomyślałem, że tamta mogła być przyczyną bólu mojej Laury moja grzywa i pręgi zapłonęły. - Uspokój się - wymamrotała. - Jak mam być spokojny. Coś się dzieje, a ty mi nic nie mówisz. Lauro? Lauro! Odpowiedz mi. Spojrzałem jej głęboko w oczy. - Kim była Szafira? - Właśnie. BYŁA...... Laura dokończ |
|
